برگ آويشن

تاریخچه برگ آويشن:

مصریان باستان از آویشن به عنوان مایع مومیایی کردن استفاده می کردند. در یونان باستان از آویشن به عنوان بخور در معابد استفاده می کردند و آن را به آب حمام اضافه می کردند.

رومی ها از آویشن به عنوان طعم دهنده پنیر و نوشیدنی های الکلی استفاده می کردند. همچنین ظاهراً آن را به عنوان درمانی برای افرادی که مالیخولیا یا خجالتی بودند ارائه می دهند. ارتش روم با فتح این سرزمین، آویشن را به جزایر بریتانیا معرفی کرد.

بقراط که در حدود 460 قبل از میلاد تا 370 قبل از میلاد زندگی می کرد و امروزه به عنوان “پدر طب غربی” شناخته می شود، آویشن را برای بیماری ها و بیماری های تنفسی توصیه می کرد. مردم آویشن را در باغ ها پرورش می دادند و آن را در روستاها جمع آوری می کردند.

هنگامی که مرگ سیاه در دهه 1340 اروپا را فرا گرفت، مردم برای محافظت از آویشن استفاده می کردند.

توجه:

برگ آویشن در یک ظرف دربسته در مکانی خنک و تاریک نگهداری کرد – باید 4-6 ماه ماندگاری داشته باشد.

خواص برگ آویشن:

برگ آویشن همچنین حاوی انواع مواد معدنی و ویتامین‌ها است که باعث سلامتی می‌شود. آویشن سرشار از ویتامین C برای حمایت از سیستم ایمنی، پتاسیم برای سلول های سالم و منگنز برای رشد استخوان ها و لخته شدن خون است.

همچنین مطالعات اخیر نشان داده است که چای آویشن فواید سلامتی بیشتری نسبت به آنچه قبلا شناخته شده بود دارد. مطالعات نشان داده اند که می تواند به کاهش التهاب، بهبود هضم، تقویت ایمنی، کمک به کاهش وزن، کاهش سطح کلسترول و قند خون و حتی کاهش خطر سرطان کمک کند.

مضرات آویشن:

آویشن که معمولاً برای پخت و پز استفاده می شود، در صورت استفاده در مقادیر معمولی غذا، بی خطر در نظر گرفته می شود. همچنین به نظر می رسد که در فرم های مکمل غذایی به خوبی تحمل می شود. با این حال، مصرف بیش از حد آویشن ممکن است باعث ناراحتی معده، گرفتگی عضلات، سردرد و سرگیجه شود.