ترنجبين

ترکیبات شیمیایی ترنجبين:

ترنجبین حاوی ترکیبات قندی مختلفی مانند گلوکز و فروکتوز، ساکاروز و تری ساکارید است که به راحتی در آب حل می‌شود. از دیگر ترکیبات موجود در این گیاه می‌توان به تانن و آنتوسیانین اشاره کرد.

کاربرد ترنجبين:

در طب سنتی از ترنجبین برای شیرین کردن جوشانده های گیاهی استفاده می‌شود؛ ترکیب ترنجبین با فلوس خاصیت ضد عفونی کنندگی دارد. به طور کلی ترنجبین که یک ماده قندی طبیعی است که علاوه بر خواص طبی و درمانی فراوان، برای شیرین کردن داروها به کار می‌رود و به مراتب بهتر از قند می‌باشد.

خواص ترنجبين:

خواص ترنجبین به طور خلاصه عبارتند از:

باز کردن مجاری ادرار

صدای شکم، تب کودکان و نوزادان، لینت مزاج، تب‌بر، تسکین سرفه، از بین برنده زردی، درد سینه و برطرف کننده یبوست و عفونت زدایی.

برای رفع عطش و تب ترنجبین مفید است. ترنجبین ملین و مسهل است. دوز مصرفى ترنجبین به عنوان ملین بر حسب سن بیمار بین 10 تا 70 گرم است که با کمى آب مصرف مى شود. گیاه  ترنجبین اگر در مقدار کم خورده شود، ملین و اگر به مقدار زیاد مصرف شود، مسهل است. جوشانده  ترنجبین معرق است.گل های  ترنجبین برای بواسیر مفید است. مالیدن روغن برگ های ترنجبین برای روماتیسم خیلی نافع است. عرق گیاه ترنجبین اگر مدتی کم کم خورده شود، برای دفع سنگ کلیه و مثانه تا حدودی مؤثر است.

مضرات ترنجبين:

مبتلایان به حصبه، اسهال خونی، بواسیر و آبله باید از مصرف ترنجبین خودداری کنند، همچنین استفاده از این گیاه برای افرادی که در ادرارشان خون وجود دارد و اشخاص گرم مزاج مناسب نیست.

بسیاری از خانواده‌ها برای بهبود زردی کودک خود از مخلوط ترنجبین و آب قند استفاده می‌کنند که این مواد، نه تنها تاثیری در بهبود زردی کودک ندارند، بلکه باعث اسهال و استفراغ نوزاد نیز می‌شوند.

طرز تهیه آب ترنجبین:

برای تهیه آب ترنجبین، باید ۱۲ تا ۳۵ گرم ترنجبین را در آب جوش حل؛ سپس آن را صاف و میل کنید؛ بهتر است آب ترنجبین ناشتا مصرف شود.