دانه اسپند|۴۰۰گرم

گیاه شناسی دانه اسپند:

اسپند گیاهی است چند ساله، علفی، که در زمستان از بین می رود، اما در بهار بعد از پایه دوباره رشد می کند و می تواند تا حدود 0.8 متر قد رشد کند، اما به طور معمول قد آن حدود 0.3 متر است. کل گیاه بدون کرک است. تعداد زیادی ساقه از روی تاج ریشه در بهار رشد می کنند، این شاخه ها به شکل کریمبوز منشعب می شوند.

ریشه‌های گیاه می‌توانند به عمق 6.1 متر برسند، اگر خاک محل رشد آن بسیار خشک باشد. برگ‌ها متناوب و دارای نوک‌هایی به طول 1.5-2.5 میلی‌متر  در پایه هستند. با گلهای منفرد مقابل برگها در قسمتهای رأسی شاخه ها شکوفا می شود. گل‌ها سفید یا سفید مایل به زرد هستند و قطری در حدود 2 تا 3 سانتی‌متر دارند. گلها فقط مقدار کمی شهد تولید می کنند. شهد سرشار از قندهای هگزوز است.

کاربرد دانه اسپند در فرهنگ عامه:

در ایران و کشورهای همسایه مانند ترکیه و آذربایجان، کپسول‌های خشک شده این گیاه را برای محافظت در برابر «چشم بد» دود می کنند. به طور گسترده ای برای محافظت در برابر جن در مراکش استفاده می شود. اسفند (که در کشمیری ایزبند نامیده می شود) در عروسی های هندوهای کشمیری برای ایجاد فضایی فرخنده سوزانده می شود.

سوزاندن دانه های اسفند نیز در فرهنگ های ایرانی برای دفع چشم بد مانند عروسی های ایرانی رایج است. دانه های اسپند هارمالا روی شعله گاز به عنوان بخور گرم می شوند. اسپند به عنوان یک مسکن و عامل سقط جنین استفاده شده است. همچنین به عنوان ضد کرم (برای دفع کرم های انگلی) استفاده می شود.

بر اساس گزارش ها، یونانیان باستان از پودر دانه ها برای خلاص شدن از شر کرم های نواری و برای درمان تب های مکرر (احتمالا مالاریا) استفاده می کردند. در منطقه خاصی از هند از ریشه برای از بین بردن شپش بدن استفاده می شد.

خواص دانه اسپند:

اسپند اثرات دارویی متعددی از جمله اثرات قلبی عروقی، عصبی، ضد میکروبی، حشره کش، ضد نئوپلاسمی، ضد تکثیر، گوارشی و ضد دیابت دارد. در تسکین تب های زودرس و مزمن موثر است. همچنین در تسکین مالاریا مزمن مفید است. دانه های این گیاه را می توان به صورت پودر، دم کرده و جوشانده استفاده کرد. دما را کاهش می دهد و علائم دیگر مانند ضعف، بدن درد و از دست دادن اشتها را کاهش می دهد.

عوارض دانه اسپند چیست؟

علائم مصرف بیش از حد اسپند شامل توهم و سندرم های عصبی حسی، برادی کاردی، تهوع و استفراغ است.